Hoy, a pesar de poder realizar alguna crónica de los partidos jugados, prefiero ofrecer esta entrada a todos aquellos que compartieron su esfuerzo, sus bromas, su trabajo, con una persona entrañable que permanecerá en la memoria colectiva del mundo del fútbol carballinés por generaciones...
Hoy hace 6 años nos dejaba FUSI, educador, entrenador y amigo. Un abrazo a la familia.
 |
| Fusi con uno de los equipos de la EMF Arenteiro |
 |
| Fusi, segundo por la derecha en la fila inferior con el Sporting Carballiño |
Decia Guillermo Dopazo (adestrador que foi do Sporting Carballiño), que fora o xogador mais intelixente que tivera ás suas ordes, coido que o futbol (e a vida) non foi xusto con él, tiña unhas condicións fisicas e tecnicas para ser un profesional do mesmo, pero sempre primou a faceta humana por enriba doutras cuestións, sentiase cómodo e arropado cos seus amigos, ca sua xente, era o seu hábitat natural; tiven a inmensa fortuna de ser un deles e de compartir con él vestiario desde moi cedo, comezamos nos infantis, xuvenis, Sporting Carballiño, no Cea, e o derradeiro equipo no que coincidimos foi o Maside.
ResponderEliminarA etapa do Sporting foi maravillosa e inesquecible, eramos unha familia dentro e fora do campo, era un xogador superdotado que podia desenvolverse en calquer posicion, era un pracer velo xogar, incluso nos facia mellores òs que estábamos ò seu arredor, transmitia seguridade e templanza, a sua vez que resolutivo, era un xenio. E na vida diaria coincidiamos a miudo, estaba feliz e ilusionado ca sua faceta de adestrador da escola, os seus rapaces adorabano, e o futbol era a sua paixon, truncada por ise fatidico dia.
Dì a canción que “cuando un amigo se va, algo se muere en el alma”, moi certo, algo de min se foi con él aquel dia, foron moitos anos xuntos, moitas vivenzas, alegrías, algunha que outra desilusión, algún choro compartido, ise hombreiro no cal te podias apoiar; deixa unha pegada imborrable para a xente que o queriamos.
Xamais te esqueceremos compañeiro, un abrazo enorme para os seus país: Fausto e Concha, e os seus irmáns: Ana, Marta e Carlos.
Quero sumarme as palabras tan ben redactadas por tato, porque eu tamén fun un dos previlexiados o compartir moitas horas de futbol con esta gran persoa, e dende logo sempre estará con todos nos.
ResponderEliminar